Wiersz nawiązujący do pewnych klasycznych rozwiązań w poezji.
Dla S.J.
Patrzę na ręce, które kroją,
Cebulę w idealne krążki,
Dzieje się to już od ponad 30,
A może i więcej lat.
Podziwiam ręce, które kroją,
Cebulę w idealne krążki,
Fajka z boku ust pyka,
Z równie wielkim podziwem.
Całuję ręce, które kroją,
Cebulę we wspaniałe krążki,
Chcę jeszcze podziwiać ten spektakl,
Przez długie, długie lata.
15.06.2023
Pozdrawiam!
Cebulowo się zrobiło, bo od razu przypomniałeś mi cebulowy wiersz, który napisałam i nawet dostałam za niego jakieś wyróżnienie:
OdpowiedzUsuńWnętrze
rozbierz mnie
zdejmij pierwszy rzut oka
potem pozbaw pobieżnego spojrzenia
porozpinaj powierzchowny ogląd
zrzuć pierwsze wejrzenie
sięgnij gdzie wzrok nie sięga
ujrzyj –
i płacz
płacz
jestem cebulą
26 stycznia 2023 r.
Bardzo zacny wiersz. Podziwiam ludzi, którzy bez większych problemów kroją cebulę (ja od razu zalewam się łzami) i czynią to perfekcyjnie.
OdpowiedzUsuńSerdecznie Cię Pozdrawiam. :-)