Duma w sercu moim.

Wiersz zainspirowany po części sztuką, a po części rozmyślaniami nad historią religii. 

,,Duma w sercu moim"

Wasza świątobliwość niech zaszczyci swym okiem,
Dokonania na piśmie zawarte, moje dokonania,
Skromnego inkwizytora z Kolonii. 

Na pierwszej stronie dokonania,
Spaleni na stosie, stronnicy Szatana,
Druga strona, wiedźmy przeokropne,
Trzecia to ich poplecznicy,
A na czwartej, proszę świątobliwości,
Coś, co wlewa dumę w moje skromne serce,
Lista spalonych, szatańskich ksiąg. 

Papież wziął pergaminy, popatrzył przez chwilę,
Po czym pstryknął palcami,
Zabrali mnie, zabrali, 
Największego inkwizytora z Kolonii, 
Zabrali, aby spalić na stosie. 

Papież wstał, przeszedł dwa kroki,
W lektyce złożył swoje ciało,
Pomyślał o mijającym dniu,
I o dumie, w swoim strasznym sercu. 

12.07.2023

Pozdrawiam!

Herbata biskupa.

Wiersz będący wynikiem moich rozmyślań na temat niektórych hierarchów KK. 

,,Herbata biskupa"

Podejdź z tą herbatą Mary,
Szybciej, szybciej, nie mam całej wieczności,
Krzyczy rozparty na krześle,
Z nogami na poduszce,
Herbata dla biskupa nadchodzi. 

Starzec lubieżnie wydyma usta,
Próbuje usidlać dziewczynę,
Herbata dla biskupa,
Okropnym pretekstem.

26.07.2023

Pozdrawiam!

Mnich i biskupi.

Wiersz będący krytyką oderwania od rzeczywistości niektórych hierarchów w KK wczoraj i dziś. 

,,Mnich i biskupi"

Przyjechał do nich z daleka, 
Zmęczony, dali mu jedynie stołek,
Spragniony, dali mu jedynie łyk wody,
Głodny, dali mu jedynie skibkę chleba. 

Przyjął wszystko godnie, podziękował Bogu. 

Oni, rozparci na kanapach,
Szaty, złoto, wszystko najdoskonalsze być musi,
Ledwo zainteresowani problemami prowincji. 

Mnich próbuje przekonać biskupów,
O wsparciu dla wsi, dla siół,
A oni wołają tylko,
Opowiadaj nam o swoich przygodach. 

Wstał w końcu, nie zdzierżył pogardy,
Skłonił się, wyszedł z szacunkiem,
W korytarzu sam do siebie rzekł:
,,Lepiej być skromnym pośród pokornych, niż łupy dzielić z pysznymi".

Nigdy do pałacu nie wrócił. 

12.07.2023

Pozdrawiam!

Impreza.

 Nawiązania drobne do twórczości Katarzyny Nosowskiej (,,Keskese"). 

,,Impreza"

Siedzenie, gadanie, nic ciekawego,
Rodzinne, dziwaczne spotkanie,
Impreza. 

Nagle, zza szyby widzę,
Innych, widzę gości,
Żegnają mnie, 
Żegnają moją mumię.

O nie! Nie pozwalam,
Po śmierci nie chcę być,
W trumnie, złotej,
W trumnie ozdobionej,
Nie zasługuję,
Nie chcę być  w katedrze,
Nawet w kościele pochowany. 

Rozsypcie moje prochy,
Rozsypcie starannie. 

Dołączcie potem do imprezy,
Zapewniam, że będę tam,

Jakoś...

15.04.2022

Pozdrawiam!

Stary cmentarz.

Dziś wiersz inspirowany pewnym obrazem, na którym obok starego kościoła był równie stary cmentarz (a przynajmniej na takie te obiekty wyglądały).

Dla S.J.

,,Stary cmentarz"

Idąc kiedyś tą naszą alejką,
Co tak ładnie zakręca w las,
Doszedłem do kościoła z drewna,
A przy nim był stary cmentarz.

Wszedłem powoli przez furtkę,
Magia miejsca jak ptak się zerwała,
Nagle czuję jakbym sam żył,
W tych czasach, co powstał cmentarz.

Delikatnie, by nie zburzyć chwili,
Podszedłem do zniszczonej mogiły,
Przy nie stała malutka ławeczka,
Więc przysiadłem sobie na myślenie.

W myślach swoich się zatopiłem,
O tych zmarłych także myślałem,
Wszystko w jedność się połączyło,
Teraźniejszość, przeszłość i przyszłość.

9.07.2017
Pozdrawiam!