Święty gniew.

Dziś wiersz o tym, że nie zawsze warto się zmieniać. A przynajmniej nie o 100%, bowiem konsekwencje mogą być niezbyt miłe.

,,Święty gniew”

Rozpalę ogień gdy potrzeba,

Na środku podłogi, wielki,

Fajkę pokoju z wodzem wypalę,

Z wodzem co duchem dziś jest.

Taniec wyzwoli mą duszę chorą,

Na wiek dwudziesty-pierwszy.

Me wycofanie,

Moją nieśmiałość,

W gniew święty zamienię.

Spalę świat ten,

Ten cień istnienia,

(Zostanie trupi zapach).

Na pyle istnień,

Mój świat założę.

(Rygorystyczny szablon).

28.02.2016

Pozdrawiam!