Atomium.

Dziś wiersz będący wspomnieniem wizyty w tym ciekawym obiekcie.

,,Atomium"

Z zewnątrz srebrne kule,
Połączone takimi samymi prostymi,
Atom tak wygląda?

Nie mam pojęcia,
Nie znam się na tym zupełnie,
Widzę w tej budowli coś,
Co można nazwać wszystkim w jednym.

Świat zatrzymuje się tutaj,
Wszyscy podziwiają,
Wszyscy patrzą ciekawi,
Wszyscy, no może nie do końca,
Wchodzą do środka.

A tam świat skompresowany,
Małe okna nie pozwalają patrzeć,
Wszystko klaustrofobią czuć,
Nie tak sobie wyobrażałem atom.

Rozczarowanie wykręca mi twarz.

25.03.2018
Pozdrawiam!