Dziś wiersz o tym jak powstają japońskie drzeworyty. A wszystko za sprawą dwóch wystaw w muzeum na których można było podziwiać te cudowne dzieła.
Dla S.J.
,,Mistrz z Edo*"
Mistrz z Edo ma magiczne ręce,
Tworzy światy, zanim klient o nich pomyśli,
Razem ze swoimi pomocnikami jest w stanie,
Sprostać nawet najtrudniejszemu zamówieniu.
Już widać pierwsze z rozmysłem przetarte pola,
Baren** Mistrza z Edo ma swoje własne życie,
Ma swój własny taniec.
Wystarczy trochę czasu,
By odwiedzić muzeum w Japonii,
Tam każdy Mistrz drzeworytu,
Żyje na wieczność,
(Od pokoleń).
*Edo- dawna nazwa Tokio
**Baren- ,, Jest to płaska poduszeczka wykonana z konopnego sznurka zawiniętego w cienki liść bambusa. Z zewnątrz wzmocniona jest kartonowym krążkiem. Brzegi liścia formowane są w kształt uchwytu", za Wikipedią.
20.05.2017
Pozdrawiam!
W rzeczy samej, tradycyjna sztuka japońska jest zachwycająca więc nie dziwię się inspiracji.
OdpowiedzUsuńAhoy
Witaj Piotrze. Zapraszam do siebie, bo wyplułem po pół roku coś moim zdaniem sensownego.
OdpowiedzUsuńPodziwiam Twoją wyobraźnię czasami, naprawdę. :) W życiu bym nie wpadł na taki wiersz. Szacuneczek za znanie tak mało znanych słów.
Kyaa! Od pierwszego wejrzenia (to jest przeczytania) polubiłam! Bardzo piękny wiersz napisałeś. I miałeś rewelacyjną inspirację.
OdpowiedzUsuńPozdrowienia!
Cześć!
OdpowiedzUsuńWidzę już po raz kolejny inspirację azjatyckimi klimatami! Interesujesz się tamtejszą kulturą?
Wiersz jak dla mnie ciekawy z dużą wyobraźnią.
Mam nadzieję, że pisanie idzie do przodu :)
Ja potrzebowałem kolejnej przerwy - wiesz jak to jest z poezją i natchnieniem :)
Ale mam zamiar nadal działać!
Powodzenia w dalszym pisaniu :)
Kolejny wiersz inspirowany Japonią ;) Super!
OdpowiedzUsuń