Cesarz poetów.

Dziś o tym, do czego może doprowadzić przerost ego u poety.

,,Cesarz poetów”

5 sierpnia 2016 roku,

Obwołałem się jednogłośnie,

Cesarzem poetów.

Piszcie o mnie wiersze,

Chwalcie przymioty nikłe,

Chwalcie mnie całymi sobą.

A ja rosnę, rydwanem wożony,

Gdy spojrzę tylko,

Poeci mdleją,

Wpatrzeni we mnie.

Rosnę nadal karmiony pochlebstwem,

Masło to wszystkie innych wiersze,

O mnie,

Reszta to najlepsze me dzieła.

Wielkie ego, wylewa się poza mnie,

Wielkie ego, a ja tam w środku więźniem,

Sam sobie krzywdę, sam ją sobie zrobiłem.

Ego w szwach pęka powoli,

A oni karmią mnie słowami,

Ach! Jaki piękny,

Ach! Najwspanialszy.

Trach!

Ego pękło w pół,

A ja znów jestem zwykłym,

Codziennym poetą.

5.08.2016

Pozdrawiam!