Arkadia moja.

Dziś wiersz o pewnym miejscu, które powoduje, że zaczynam żyć w innym niż na co dzień trybie i rytmie. 

Dla S.J. 

,,Arkadia Mazowsza”

Arkadia jest tam, gdzie cisza gra,

A dyrygentem są jej ptaki,

Swym śpiewem dobrze podkreślają,

Pauzy Matki Natury.

Arkadia jest tam, gdzie wino jest,

Śpiew po nim burzy ład wokoło,

Lecz nikt nie złości się już o to,

Bo w końcu lato piękne przyszło.

Arkadia jest tam, gdzie las szumiący,

Co tętno pięknie uspokaja.

Arkadia w końcu tam jest,

Gdzie jedzenie wprost z natury je się.

Moja Arkadia, moje miejsce,

Na mapie Polski, na Mazowszu,

Tam serce płonie poetyckie,

Tam czas w okowach nie więziony,

Tam wszystko w innym trybie płynie,

Tam człowiek wolny w końcu żyje.

28.06.2016

Pozdrawiam!