Wiersz o człowieku renesansu uwięzionym w swoim świecie i XXI wieku.
Dla S.J.
Człowiek renesansu z niego,
Słyszę kątem o tym, uchem wyłapuję,
Z ogólnego zachwytu.
Nie nakreślą jednak pełnego portretu,
Tylko najlepsze, jasne strony,
Wyciągną.
Człowiek renesansu z niego,
Tak mówią tylko ci, którzy go nie znają,
Ja mniej więcej znam, dłużej nieco.
Człowiek renesansu z niego,
Nie pasuje do XXI wieku,
Myślami krąży w swoim chorym świecie.
Człowiek renesansu z niego,
Wyślijmy go do przeszłości,
Teraz!
22.09.2022
Pozdrawiam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz