11.11.2016

O pisaniu (znów).

Dziś wiersz o pisaniu (znów) :).

,,Miałem nie pisać więcej

Miałem nie pisać więcej,
A jednak piszę.

Bo wiersze, to coś nie do opisania,
Zawsze nowy świat,
Nowe wydarzenia.

Mózg niby już nie chce,
A się nie broni,
Wymyśla nowe i nowe,
Już tysiąc i pięćset będzie.

Pisanie to ma pożywka,
Pisanie to jest coś więcej,
Nim karmię swe wielkie ego,
To zawsze przyjemność będzie.

28.03.2016
Pozdrawiam!

5 komentarzy:

  1. Cóż więcej można rzec... Wiersz świetny.
    Przekaz - sama prawda. Tyle nieraz potrafi przyjść pomysłów do głowy, że nie można nadążyć z pisaniem.
    Jak człowiek raz zacznie pisać - i pisze z sercem - nie ma rady, jego przygoda z pisaniem będzie trwała w najlepsze :-)
    Pozdrawiam serdecznie :-)

    OdpowiedzUsuń
  2. "Nim karmię swe wielkie ego," w niebezpiecznym kierunku zmierzasz ;-)
    Ahoy

    OdpowiedzUsuń
  3. "Bo wiersz, to coś nie do opisania" <3
    Świetny cytat.
    Wiersz, to coś nie do opisania, natomiast poeta jest kimś kto swą refleksją nad życiem skłania sam siebie to napisania. :)

    OdpowiedzUsuń
  4. No widzisz, a ja nawet nie bardzo wiem od kiedy to u mnie już trwa.
    Pozdrowienia :)

    OdpowiedzUsuń